Verdwaalde Hollanders en Maori legendes

Hallo allemaal,

De enerlaatste blog alweer. Voor Nieuw-Zeeland geldt echt: beelden zeggen meer dan woorden en dan dekken de foto’s volgens ons nog niet half de lading van hoe de landschappen e.d. er in het echt uitzien. Toch een blog, om wat dingen uit onze reis op het Zuidereiland wat verdiende extra nadruk te geven!

Vanuit Wellington zijn we met wat tussenstops in Abel Tasman Nationaal park terecht gekomen.  Grappig verhaal: Abel Tasman is de eerste Europeaan die Nieuw-Zeeland ontdekt heeft en… het was een Nederlander! Hij heeft toen echter nooit een voet aan land gezet, omdat hij vanuit de boot al een vijandige ontmoeting heeft gehad met de Maori. Hij is degene die Nieuw-Zeeland (New-Zealand) de naam heeft gegeven, omdat hij het op de provincie Zeeland vond lijken. Wij hebben geen idee wat hij op had toen hij dat heeft bedacht, buiten de zee en strand zien wij persoonlijk weinig gelijkenissen! Hij heeft het wel voor elkaar gekregen dat er een waanzinnig mooi nationaal park naar hem vernoemd is!:) 

We reizen hier in Nieuw-Zeeland ook weer met een bus en hebben een hele tijd met een groep met super leuke mensen rondgereisd. Het is geen bus die alleen maar van A naar B gaat, maar je stopt op heel veel plekken langs de weg, zo ook bij de pancake rocks. Nadat we hier een wandeling hadden gedaan gingen we met deze groep, drie keer raden, pannenkoeken eten (ja echt, hoe slecht om daar een pannenkoeken restaurant neer te zetten). De chauffeur had gezegd dat we moesten vragen voor de ’10 dollar special’ al hadden we geen idee wat dat moest inhouden. Het restaurant werkte met een buzzersysteem (zoals Vapiano), dus je krijgt een kastje mee wat buzzt als je bestelling klaar is. Twee meisjes hadden koffie en pannenkoeken besteld en toen hun kastje buzzde gingen ze hun bestelling ophalen. Het meisje had nagevraagd of dat haar pannenkoeken waren waarop ze het antwoord krijgt dat het je bestelling is, als je kastje buzzt. De rest van ons zat te watertanden bij haar pannenkoeken waarbij verse bessenjam en slagroom zat. Nadat haar pannenkoeken bijna op waren kwam het managementteam haar toe: ze had de foute pannenkoeken meegenomen. Fay, het meisje, is een van de liefste en beleefste mensen die we ooit ontmoet hebben en ze werd volledig voor de gek gehouden doordat het personeel bleef vragen hoe ze wilde betalen: kaart of cash. Ze voelde zich zo bezwaard, maar wij hebben ons kapot gelachen. We hebben het ‘the pancake incident’ genoemd en elke keer als we daarna honger hadden was er wel iemand in de groep die Fay vroeg om wat eten te stelen. Eten stelen (perongeluk) blijkt toch echt een backpackersdingetje te zijn!  

Dan komen we bij misschien wel de speciaalste activiteit die we hier gedaan hebben: de ‘helihike’ op de Franz Josef Gletsjer. Buiten het feit dat het ontzettend vet is om in een helikopter te zitten (anders is het niet mogelijk om op de gletsjer te komen) is het speciaal omdat binnen 15 jaar de gletsjer waarschijnlijk gesmolten en verdwenen zal zijn. Het is zo mooi op de gletsjer, geen verdere details, de foto’s spreken voor zich!

We zijn nog op geweldige plekken geweest, zoals Wanaka, Queenstown en Milford Sound en we zijn naar het uiterste zuiden geweest: Stewart Island. Vanuit Bluff ga je met de ferry naar Stewart Isand en ook hier zit een hele coole Maori legende aan verbonden. Volgens de Maori legende is het zuidereiland de boot waarop een Maori chief zat en is het noordereiland opgevist vanuit die boot. Stewart Island is het anker wat het zuidereiland op zijn plaats houdt. In Bluff en Stewart Island hebben ze een gigantische ketting de zee in laten lopen (zie foto’s).  Voordat we naar Stewart Island gingen zijn we nog even naar ‘the middle of nowhere’ gegaan. Hier zaten we in een hostel waar een paar uur per dag maar elektriciteit was door middel van een generator, je je bed moest opwarmen met kruiken en waar het water opgewarmd werd door een grote houtkachel. Ik moet eerlijk zeggen: ik denk dat ik nergens zo lekker geslapen heb als daar! 

Voordat we naar Christchurch gingen zijn we gestopt voor een paar nachtjes in Mount Cook. Hier hebben we een aantal wandelingen gedaan maar ook hiervoor geldt, de foto’s beschrijven het beter dan welke woorden dan ook. Op de weg naar Christchurch zijn we gestopt bij de Church of the Good Shepard (Angeline: je had gelijk het is heel indrukwekkend!). Dit is een heel klein kerkje waar je uitkijkt op de besneeuwde bergen en een prachtig meer. Christchurch is erg aangetast door aardbevingen van de laatste jaren en ik ben een beetje ziek dus we hebben hier niet heel veel van gezien.

De blog is wederom veel langer dan de bedoeling was. Voor onze laatste dagen hebben we nog Waiheke eiland, het wijneiland op de plannig staan en het uiterste Noorden. Tot snel allemaal, nu echt.

Liefs, 

Guus en Anouk